Translate

Καλώς ήλθατε...




Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

2013 διαμαρτυρίες....












  
Και ναι! αυτό είναι απειλή! Να ξέρουν όλοι πως δεν θα ανεχθώ πια φασαρίες και φαμφάρες! 
Αφήστε μας επιτέλους ήσυχες να κάνουμε τις δημιουργίες μας και να γεννά το μυαλό μας.....
Επιτέλους! Τι πρέπει να κάνουμε για να καταλάβουν πως θέλουμε ειρήνη για να μπορούμε να βγάζουμε τα εσώψυχά μας πάνω στα ριζόχαρτα, στις τσόχες, στα λινά, στους πηλούς, στις χάντρες, στα νήματα.....
Ως πότε θα μας κλέβουν από τον πολύτιμο χρόνο μας και θα μας ζαλίζουν με άσχετα πράγματα?! 
2012 φορές τους το είπαμε πια! Αν δεν το κατάλαβαν ας το πούμε ακόμη μιά.
ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ 
ΚΑΙ 
ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΑΡΕΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ.....
 Καλώς να μας έρθει το 2013 και αν ζούμε ως το τέλος του θα τα ξαναπούμε φωνάζοντας λιγάκι ακόμη.....
Με αγάπη σας φιλώ και σας περιμένω σύντομα να τα ξαναπούμε.....
σε ένα χρόνο από τώρα ,,,,,χα χα!




































Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

δυο γάντια και μια ...περιπέτεια ...




Ήταν ένα ζευγάρι μωβ γάντια...Ζεστά και απλά ....Όμορφα μες την απλότητά τους ...χρήσιμα για τη θαλπωρή που έδειχναν στα κρύα χεράκια...Όμως...ήταν μόνα....Πολύ μόνα....Τότε η κορούλα μου σκέφτηκε να τα παντρέψει....Και μου σκάει το παραμύθι...."μαμά....θα μου φτιάξεις κάτι να ταιριάξω τα μωβ γάντια μου?" Σκέφτηκα πως έχω άσπρο νήμα που περίσεψε από άλλες δουλειές που έκανα πέρυσι. Στο ίδιο μωβ δε  βρήκα κάτι να μου αρέσει οπότε σκέφτηκα θα κάνω κάτι άσπρο...Βρήκα από μια φίλη την Αλεξάντρα την πλέξη τη συγκεκριμένη

 και έφτιαξα το σκουφί πρώτα. Της άρεσε πάρα πολύ. Λέω θα φτιάξω και κασκολάκι να ολοκληρωθεί το σετ ....όμως με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη...Δεν μου έφτασε το νήμα να κάνω όσο μακρύ ήθελα το κασκόλ....Τώρα ? Έψαξα παντού αλλά όπως κι εσείς θα ξέρετε έχει διάφορες αποχρώσεις το άσπρο...όσο κουφό κι αν ακούγεται...Με ένα μικρό κουβαράκι που βρήκα πάλι στα περισεύματά μου έκανα γύρω γύρω ένα δαντελένιο τελείωμα με το βελονάκι και παρηγορήθηκα πως τώρα είναι της μόδας τα κοντά κασκολάκια που κλείνουν σαν γιακάς με διάφορους τρόπους...Και την ώρα που το έλεγα ...μου ήρθε η ιδέα! Τι είπα? δαντελένιο τελείωμα? ΝΑΙ! αυτό είναι θα βρω δαντέλα σε μωβ και κάπως θα το στολίσω.....αρκεί να βρω .....Κάνω το σταυρό μου και .....ναι βρήκα ...έφτιαξα λουλουδάκια και βρήκα και κουμπάκια....και ....STOP!!!!! Κι αν την πατήσω πάλι? Γιατί σε ένα δημιούργημά μου ξέβαψε το χρώμα της δαντέλας πάνω στο έργο μου κι έγινε .....χάλια.....
Τότε γέννησε το μυαλό μου τη φωλίτσα για το χρηστικό κουμπάκι που έβαλα κάτω από το δαντελένιο λουλουδάκι για το σκουφάκι....Οπότε το βάζεις και το βγάζεις.....

Και μ΄αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κάνουμε κι άλλα χρώματα λουλουδάκια πλεχτά ή δαντελένια και να ανανεώνεται το σετ....Τώρα για να κλείνει το κασκολάκι έπρεπε να βρω κάτι ανάλογο...Έτσι έπλεξα με το βελονάκι ένα βραχιολάκι με άσπρο νήμα και έφτιαξα ένα λουλουδάκι από την δαντελίτσα και το έραψα με το χρηστικό επίσης κουμπάκι όπως και στο σκουφί. Το βραχιολάκι αγκαλιάζει τις δύο άκρες του κασκόλ και δείχνει υπέροχο....Με αποζημίωσε το αποτέλεσμα....Η κόρη μου ξετρελάθηκε....












Τώρα μου ζητάει κι άλλα......
Εσείς τι λέτε σας άρεσε?
Α! Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω την Έφη το μοντέλο μου που με πολύ χαρά δέχτηκε να ποζάρει με τα καινούργια μου δημιουργήματα....

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

ένα βραβείο από τη Νάσια...



Ευχαριστώ τη Νάσια   _ Χρυσόσκονη _  για το βραβείο που μου έδωσε .  Της ανταποδίδω την αγάπη της στέλνοντάς της αυτά τα υπέροχα λουλούδια για το βάζο της και ναι! Νάσια είσαι από τις αγαπημένες μου ....εσύ και τα λασέ σου.....πολύ μου αρέσετε......
αυτή η ανθοδέσμη γλυκιά μου δική σου....

Αμαρυλλίδες  από μένα για σένα με αγάπη....



και φυσικά θα πρέπει να τηρήσω και τους όρους της αποστολής
Τώρα εγώ πρέπει να χαρίσω το δωράκι αυτό σε 5 άλλα blogs που έχουν λιγότερους από 200 επισκέπτες….
  (ΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΡΑΒΕΙΟ)
1. Να δημιουργήσετε link για το Blog που παραλάβατε το βραβείο!
2. Να τοποθετήσετε το βραβείο στο post σας.
3.Να δώσετε με τη σειρά σας το βραβείο σε 5 blogs με λιγότερους από 200  followers.
4. Να ειδοποιήσετε τα 5 blogs  που επιλέξατε για βραβείο.
Με αγάπη φίλες μου σας προσφέρω αυτό το βραβείο και εύχομαι σύντομα να χιλιάσετε τους αναγνώστες σας!!!

 http://natapakomyxri.blogspot.gr/ η Νάσια Χρυσόσκονη....

κι εγώ το χαρίζω με τη σειρά μου ...
 
1.Στην Άννα stitchingcanbefun.blogspot.gr
2.Στo πλεχτό μπισκότο /toplextompiskoto.blogspot.gr
3.Στην vassiliki-araxni.blogspot.gr/
4.Στην stavrovelonia-nasia.blogspot.gr
5.Στην illaboratoriodimmskg.blogspot.gr/

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

πλεχτός ανθόκηπος....








Γεια σας!
Μου λείψατε.......! αλλά έμπαινα στα σπιτάκια σας...χι χι χι! Μου έλειψε δηλαδή η ανάγκη μου να μονολογώ και να θεωρώ πως με ακούτε και κάποιες να συμφωνείτε μαζί μου....Δύσκολες εποχές! Όχι λόγω κρίσης, όχι! Θεωρώ πως κρίση έχουμε στα συναισθήματα , ανικανότητα να διαχειριζόμαστε σωστά τα δευτερόλεπτα που μας χαρίζει ο Καλός Θεός για...άλλο λόγο από αυτόν που τα χρησιμοποιούμε....Ανευθυνότητα έχουμε, μιας και δεν ξέρουμε να χειριστούμε το λόγο και σκοτώσαμε το υπέροχο εργαλείο της γλώσσας μας μολύνοντάς το με σκουπίδια και λέμε ό,τι να΄να σε όποιον να΄ναι....Δεν μας νοιάζει και πολύ άν αυτό που θα πούμε έχει άσχημο αντίκτυπο στον άλλον , δεν μας πολυνοιάζει αν τα μάτια του είναι βουρκωμένα, αν η ψυχή του είναι θλιμένη, όχι.....Είπαμε....κρίση συναισθηματική, κρίση ανθρωπιάς.....Μας νοιάζει απλά και κοφτά ο εαυτουλάκος μας....Ακόμα και τη σωτηρία της ψυχής μας , και οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί με καταλαβαίνουν τη βλέπουμε αυστηρά εγωιστικά λες και δεν προλαβαίνουμε να δούμε και τους άλλους....Ξεφτειλίσαμε το σώμα μας, το ντύσιμό μας , τις συνήθειές μας , αλλά το δυστυχέστερο όλων είναι πως ξεφτειλίσαμε την ψυχή μας....πουληθήκαμε φίλοι μου και ας αναρωτηθούμε σε ποιον,....Για αυτόν ακριβώς το λόγο και επιτρέπει ο Θεός τόσα να περνά η καημένη η πατρίδα μας, και περιμένει με την αγωνία του πατέρα να επιστρέψει ο άσωτος υιός....Ίσως να μην υπάρχει καταλληλότερη στιγμή από αυτήν να έρθει ένας Ιωάννης και να ξαναπεί : Μετανοείτε άνθρωποι....
Ίσως να σας ξάφνιασα, ίσως να σας κούρασα, αλλά είναι έτσι και ο καθένας μέσα του βαθιά το ξέρει....Γι αυτό , αφού κάναμε όλη μέρα σήμερα τον αγώνα μας για τη σωτηρία της ψυχής μας , ας πούμε και για τα ψυχοθεραπευτικά μας.....
Μια φίλη λοιπόν που πουλάει πρώτες ύλες για κάθε δημιουργία μου , με παρακάλεσε να κάνουμε κάποια ...σεμινάρια για αρχάριες που θέλουν να μάθουν  βελονάκι.....τσιγκελάκι που έλεγε η γιαγιούλα μου.... Εγώ δέχτηκα και πέρασα υπέροχα μπορώ να πω, γιατί έδωσα ό,τι μπορούσα αλλά και πήρα πολλά από τις φίλες που ήρθαν....
Όσα βλέπετε είναι φτιαγμένα με διαφορετική τεχνική το καθένα και νήμα και με πάρα πολύ αγάπη....

Μικρά σουβέρ, μεγαλύτερα , ανθάκια αλλά και μίνι πορτοφολάκια με κρικάκι παρακαλώ να τα κρεμάτε στα κλειδιά σας για τα...ψιλά ....τα χοντρά όσες τα έχουν .....αλλού!!!






 δεν είναι κουκλίστικα?







Ουφ! κουράστηκα! αποθέτω τα βελονάκια μου στο καινούργιο μου απόκτημα και πάω για ξεκούραση πια! βασανίστηκα και με τις φωτογραφίες ...φτάνει!
Τις ιδέες και τα σχέδια τα πήρα από διάφορες πηγές...αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο είναι από ποιον. Ευχαριστώ όλες τις πλεχτοδασκάλες για όλα, τις ιδέες , τα σχέδια , τη διάθεση και προπάντων τον ενθουσιασμό να μας δείξουν πώς ακριβώς το έκαναν για να ομορφαίνουμε κι εμείς το δικό μας σπιτικό....Δεν θα με ακούσουν είναι εκτός Ελλάδος όμως εγώ τις ευχαριστώ....
Μαμούθ ανάρτηση , τέλος...







Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ο ψυχοθεραπευτής μου....





Αγαπημένες μου γεια σας...
Σήμερα θα σας δείξω το αποτέλεσμα της ψυχοθεραπείας μου...Τόσο στρίμωγμα τόσον καιρό, κάτι έπρεπε να γίνει να ξεσπάσω κι εγώ...Και τί καλύτερο από το πλέξιμο? Ναι λοιπόν! έτσι κι αλλιώς ο Νοέμβριος είναι ο κατεξοχής μήνας του πλεξίματος....Πήρα κι εγώ τα μαλλιά και ....σαν πολλά ήταν βρε παιδάκι μου....τι να κάνω? έκατσα κι έκανα ένα ξεδιάλεγμα ανάλογα με τα χρώματα και το πάχος του νήματος και τα ταξινόμησα όπως μπορούσα καλύτερα και τα έβαλα μέσα σε μια μεγάλη καλαθούνα που έχω ώστε να τακτοποιηθούν. Όμως  έβαλα ξεχωριστά τα περισσεύματα και ...να μου ήρθε η έμπνευση...λέω δεν φτιάχνω κάτι μ΄ αυτά να τα αξιοποιήσω? Τι λέτε δεν είναι όμορφα?





Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

τα καναρινάκια μου...




Γεια σας,   γεια σας!
Τι κάνετε κουκλίτσες μου?
Πρώτα πρώτα να ευχηθώ σε όσες και όσους γιορτάζουν...χρόνια πολλά και ευλογημένα....
Λοιπόν σα να μου φαίνεται πως ....ξαναγύρισα....
Αλλά δε φταίω εγώ! Ξέρετε! Δεν είναι αυτό που νομίζετε -κλπ για να μην τις λέω όλες τις παρόμοιες ατάκες...!-  Με ...μάτιασε η Σωσώ! Μόλις με είδε κι έκανα απανωτές αναρτήσεις μου λέει: δε σε προλαβαίνουμε.... Ε! λοιπόν αν είναι να μη με προλαβαίνετε, τότε να με περιμένετε....
Όχι, βέβαια δεν καθόμουν καθόλου άπραγη όσο δεν αναρτούσα τίποτα...Καταρχήν κεντούσα....Το κέντημα άλλωστε δεν γίνεται να βγει με τίποτα από την καθημερινότητά μου ...Παράλληλα γίνονται όλα τα υπόλοιπα... Έβαψα πέτρες....έκανα πάνινες κατασκευούλες που με ξετρέλαναν, την ξέρετε άλλωστε την λατρεία μου στη μηχανή μου....Πήρα κι άλλη! Αυτή που έδινε το Lidl! Κι έτσι κράτησα τη μια για το χωριό, την άλλη για τα ραπτικά μου θέματα και την singer για το κέντημα, οπότε δεν αλλάζω ρέγουλες και το απολαμβάνω....Έκανα και μια πάνινη κούκλα....μόνο που είναι γυμνή η καημένη και ντρέπεται το φακό της μηχανής μου ....Ξεκινώ λοιπόν σιγά σιγά να σας δείχνω ό,τι έφτιαξα...
Πρώτα πρώτα θα σας δείξω την καρδούλα μου που είναι και το πρώτο που έφτιαξα μετά την κουκλίτσα....Αυτή θα συντροφεύει την κεντητική μου μηχανή που με περιμένει υπομονετικά να της πάω ένα τελαράκι να φλερτάρει....


Τώρα θαυμάστε τα ....love birds... Γλυκά που είναι ...και αφού είναι και τα πρώτα μου ....είναι υπέροχα....Θα μπορούσε να είναι ...εγώ και ο καλός μου , αλλά αυτά θα ζήσουν τον δικό τους έρωτα....Βέβαια τα καναρινάκια μου, (έτσι τα θέλω), θα τα χωρίσω....το ένα θα πάει στην κολλητή μου που έχει την ίδια μηχανή με μένα και θα το χρησιμοποιήσει όπως και εγώ...












Όλα μαζί σε μια άκρως ερωτική στάση.....(καλέ μην πονηρεύεστε!)


Αυτά για τώρα ....τα λέμε πάλι σύντομα....



Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

η ζωή είναι ανεκτίμητο δώρο.....

Ναιιιιιιιιι!
Λειτουργεί καλά η καρδιά μας......!!!!!!!!


 Κορίτσια μου! Μπλοκοφιλεναδίτσες μου!
Δεν τρελάθηκα ακόμη όχι! όμως είμαι πάρα πάρα πάρα πολύ χαρούμενη γιατί σαν να δείχνουν τα πράγματα πως θα πάρουν πια το δρόμο τους και θα θυμόμαστε αυτήν την περιπέτεια σαν ένα κακό όνειρο...Να εξηγήσω.....
Ο αγαπημένος μου είχε ένα σοβαρό επισόδειο με την καρδούλα του αλλά .....δόξα τω Θεώ όλα πήγαν καλά τελικά και τώρα αναρρώνει απολαμβάνοντας την περιποίηση και την αγάπη που του αξίζει....
Άνοιξε την πόρτα και ετοιμάστηκε να ταξιδέψει το μεγάλο ταξίδι όμως ....η πίστη κουνάει βουνά και αλίμονο σε όποιον δεν το πιστεύει....Σε άμεση επικοινωνία προς τον ουρανό με τη σιωπηλή κραυγή μου και τα δάκρυα της αγωνίας μου κάμφθηκε η αγάπη του Πατρός μου και μας χάρισε χρόνο ....μας χάρισε ζωή....

η αγάπη νικάει τα πάντα
έτσι είμαστε πάλι μαζί.....ερωτευμένοι όσο πάντα και ευτυχισμένοι απολαμβάνουμε το δώρο της ζωής που ίσως η καθημερινότητα το καταδικάζει στην αφάνεια και στη λησμονιά....τώρα που το θυμηθήκαμε πάλι πόσο σημαντικό είναι, παρακαλώ το Θεό μου , αυτή την θύμηση της δύσκολης ώρας να μη μ΄ αφήσει να τη διώξω από το μυαλό μου γιατί με έκανε όχι σοφότερη αλλά σίγουρα καλύτερο άνθρωπο....
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον και το νοιάξιμο που μου δείξατε και πραγματικά σας λέω πως με  άγγιξε όλο αυτό . Ποτέ δε θα το φανταζόμουν πως από διαφορετικές περιοχές της γης άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το πρόσωπό μου νοιάστηκαν για την τρικυμία της καρδιάς μου και μερικές μάλιστα προσεύχονταν για μας....Ήταν συγκλονιστικό και με στήριζε η θετική σας σκέψη....
κι επειδή τα δύσκολα ....τέρμα.....
κι επειδή η αργία δεν είναι του χαρακτήρα μου.....
ας πιάσουε δουλειά λοιπόν!   Ετοιμάζομαι να επανέλθω...

Σ Α Σ     Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω       Π Ο Λ Υ. . . . . . . . . . . . 







Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

ευχαριστώ






Για όλους αυτούς που πήραν τη θέση των αδερφών που δεν υπήρχαν και μου στάθηκαν στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου, έχω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ ....γιατί το ευχαριστώ δεν είναι υποχρέωση είναι ανάγκη.... Στις δύσκολες στιγμές, γνωρίζει κανείς αυτούς που έχει δίπλα του , και , σού έρχεται να κλάψεις για αυτούς που περίμενες και δεν ήρθαν και να χαρείς με αυτούς που ήρθαν χωρίς να το περιμένεις....Τώρα , είμαι ακόμη πολύ μουδιασμένη....όταν όμως περάσει με το καλό η καταιγίδα , θα πληρώσω στον καθένα ό,τι του αξίζει.....και δεν θα δυσκολευτώ με το ποσόν γιατί ο καθένας μόνος του καθορίζει την τιμή του.... 
 Μάγδα.......ΕΙΣΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ..................
Αγαπημένες μου φίλες, 
δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να αναρτήσω πάλι , κάτι  γιατί η κατάσταση είναι περίεργη και δεν γνωρίζω την έκβαση ακόμη .....όμως πραγματικά με ανακουφίζει η όποια επαφή έχουμε και περνάω από τα σπιτάκια σας έστω κι αν δεν αφήνω σχόλιο...Σας ζητάω μόνο μια χάρη...Κοιτάξτε στα μάτια τους αγαπημένους  σας και πέστε τους πόσο πολύ τους αγαπάτε...ίσως να μην έχετε ξανά αυτήν την ευκαιρία....Ίσως αύριο να είναι πολύ αργά....


Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

φτιάξε μυρμηγκάκι ....φτιάξε....









 Ήταν κάποτε ένα μυρμηγκάκι....
Το καημένο δεν έκανε μπανάκια γιατί όλο δούλευε, δούλευε....Με τέτοια κυβέρνηση θα μου πείτε πώς να μη δουλεύει...χα χα χα!  .Που λέτε δούλευε και δε μιλούσε....κι επειδή ο καιρός περνάει και ο χειμώνας φτάνει αυστηρός και θυμωμένος πρέπει να είναι η αποθήκη του γεμάτη....Ναι λοιπόν! έγινα μυρμηγκάκι.....κι επειδή σπάσιμο στον καρπό η μαμά , σπάσιμο στον αγκώνα ο γιος , σπάσιμο νεύρων εγώ....έφτιαξα για να ξεδώσω μαρμελάδες , σάλτσες , τραχανάδες.....και πολλά πολλά άλλα...`
Εδώ λοιπόν υπάρχει τραχανάς.....ξυνός......με όλη την ιστορία του....Ζυμώνουμε τα υλικά, κόβουμε κομμάτια σαν μπουνίτσες , φωνάζουμε τα παιδάκια μας και παίρνουμε το μηχανάκι που ανοίγει το φύλλο μας κάνει τη ζωή εύκολη και τα παιδάκια μας χαρούμενα....μετά αφήνουμε να σταθούν να ξεραθούν, και τα τρίβουμε στο ειδικό κόσκινο και μοσχοβολάει τριμένο και φρέσκο περιμένοντας να κλείσει ραντεβού με την κατσαρόλα .... το σπουδαίο είναι πως όσο διαρκεί αυτό πίνουμε μπυρίτσα , ακούμε τραγουδάκια που μας προκαλούν να χορέψουμε και ρίχνουμε κι ένα όπα!  έτσι για να γίνει πιο διασκεδαστικό το όλο εγχείρημα.....το χαμόγελο κουνάει τα χέρια πιο γρήγορα...
Στις κρύες νύχτες του χειμώνα θα κοχλάζει και θα μου τραγουδάει τα τραγούδια που λέγαμε όταν τον φτιάχναμε.....κι εγώ θα χαμογελώ παρακαλώντας το Θεό να είμαστε γεροί και του χρόνου να μας αξιώσει να χαρούμε και να δημιουργήσουμε τις γεύσεις της αγάπης...


Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

ο ήλιος θα λάμψει!!!




Ψηλά το κεφάλι! Δεν κωλώνει το πεζικό! Επειδή  εγώ πέρασα αξιομνημόνευτα αυτό το καλοκαίρι, έχω να σας πω, πως τις δύσκολες ώρες μου, που δεν τολμούσα να μιλήσω γιατί μου ερχόταν να κλαίω συνέχεια, σκέφτηκα! σκέφτηκα πολύ! και σκέφτηκα  πως ο Θεός δεν κάνει λάθη.Κάτι θέλει να μου πει μέσα από αυτό! Εγώ κάπου κάνω λάθος και δεν πιάνω το μύνημά Του.  Θέλω να με πιστέψετε ήταν μια σκέψη, που με παρηγόρησε αλλά και μου άλλαξε τη ρότα της σκέψης και από εκείνη τη στιγμή ως εκ θαύματος όλα πήγαν προς το καλύτερο. Μήπως η βενζίνη για το όχημα της ζωής μας είναι η πίστη τελικά?
κι εμείς μαζοχιζόμαστε με το αύριο που τελικά δεν είναι δικό μας? Ξημερώνει μια νέα μέρα...και ο ήλιος είτε θέλει είτε δεν θέλει θα λάμψει. Γιατί έτσι θέλει ο Θεός. Κι εμένα με αγαπάει και με έπλασε για να είμαι ευτυχισμένη και να ετοιμαστώ για να πάω κοντά Του όταν με καλέσει. Και τότε μαζί μου θα κουβαλήσω όλη την αγάπη που έπλεξα εδώ σ΄αυτόν τον κόσμο όπως τα εργόχειρα με το βελονάκι που με ζήλο τα πλέκουμε και τα συγκεντρώνουμε στο συρτάρι σα μικρά μαργαριτάρια... Άρα η θλίψη και τα δυσάρεστα συναισθήματα δεν πρέπει να με κατέχουν...Ψηλά το κεφάλι λοιπόν κι ας δούμε τον ήλιο...αυτόν τον λαμπρό καυτερό δυνατό τεράστιο ήλιο που όμως υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού!
Και μια και μιλάμε για ήλιο (να το ελαφρύνουμε λιγάκι) σας παρουσιάζω το αποτέλεσμα των δικών μου ήλιων ...Φύτεψα ηλιόσπορους φέτος και αυτή είναι η παραγωγή μας.....Ο αγαπημένος μου έπαιζε καθώς προσπαθούσε να βγάλει τους σπόρους (παιδάκι κι αυτό!)  και το αποθανατίσαμε...Λυπήθηκα μόνο που δεν έβγαλα φωτογραφία τους ήλιους ανθισμένους που τόσο μου αρέσουν...
Καλή σας νύχτα...









Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Χαλαρωτικό μακραμέ...


Σήμερα ήθελα να σας δείξω κάποια βραχιολάκια που έκανα με την τέχνη μακραμέ που είναι άκρως χαλαρωτική και όμορφη....
 Μακραμέ βραχιολάκια με ξύλινες και μόνο χάντρες! Τετράγωνες , στρόγγυλες, χρωματιστές, όμως μόνο ξύλινες  ...

 Εδώ ένα κολιέ πάλι με ξύλινες χάντρες που προσπάθησα να το βγάλω στο όρθιο κρεμασμένο στην κουρτίνα μου αλλά λόγω μεγάλης εμπειρίας στις φωτογραφίες δεν μου βγήκε! χι χι χι ....το ανέβασα για να γελάσετε λιγάκι......χι χι χι ....

Εδώ το κολιέ κάνει κάποιες τσαχπινιές και με κάπως πιο αξιοπρεπή εμφάνιση σε κόκκινο φόντο, προσπαθεί να κλέψει τις εντυπώσεις......Δεν τό΄ χω βρε κορίτσια με τις φωτογραφίες......